ATEŞ

   Ateş... kilometrelerce öteden görünen devasa bir ateş... Bu diyarın içinde, merkezinde, kaderinde bir yerlerde olan. Sürekli harlanan, durmasına asla izin verilmeyen, kaderine mahkum bırakılmış  mazlum ateş. Dokunduğu her yerde can alırken, yok ederken içi titrer. Durmak nedir bilmemenin bedelini ödemek sürekli yanmaktır onun adetinde. Ateş sürekli yakandır yok edendir ancak aynı zamanda kendini de yakar, yok etmek ister. Tüm bu acılara son vermek için buna razıdır kaderine, mahkum olmayı kabul etmez yok edip gitmeyi kabul etmez. Madem yakıyorum öyleyse bende yanayım, kadere karşı durayım der. Kimse bilmez
ki ateş mazlum ve çaresizdir. Bildikleri şudur ki hangi eve düşerse o evi silip götürür, koca bir karanlığın  derinlerine. O koca ışıldağın bir karanlığa dönüşmesini kimse sorgulamaz oysa. Neden diye sormak gelmez hiçbir aklın civarına. Susmak, izlemek en kolayıdır elbet, bunu seçer tüm ruhlar yanmak kaderlerine dönüşmeden evvel.

-Fırat Karaman-