Bir Veda

Bu mevsim vedalarla arkadaşım

Önümden arkamdan çarpan kapılar için

Cereyan diyorum, paragraf başında susuyorum.

Kaç dostu uğurladım ellerimle

Ağıtlar yaktım geceleri beni kimse görmedi

Damla damla ve şeffafça günleri doğurup batırdım 

Cahillik etmedim biliyorum yurdumda bir yıl dört mevsim

Ama ben bu mevsimi beklemiştim de

Hem de kalbimle heyecanlı bekledim

Öyle gelsin de geçsin gibi değil çırpıntılarım kapı eşiklerindeydi

 

Hayatım! (sen bir kişi değilsin, şu anda içinde bulunduğum)

Ben kimim varsa yoksa çıkarttım senden

Hırpani bir mevsimdi, 

Güneş altlarında tir tir titredik biliyorsun

Uzun mektupları vardı nicesinin 

Şaşalı sofraları vardı parıltılı kadehlerle

Kalbim kaç oda kaç salonsa sebebi buydu

Şimdi şehrimi değiştirme vakti

Bir müddet ucuzundan stüdyo bir daire kiralıyorum

 

Doyduklarım hoşçakalın 

Kursakta kalanlarım/ mutlaka, mutlaka yeniden buluşalım

Ne ben ben olurum ne de siz siz

Ama olsun bu sefer bambaşka bir hikayeye konuk olalım

 

Hoşgeldin'leri hoşçakal'lardan sakınarak söyleriz

Ellerinizi kollarınızı uğurluyorum şimdi

Kalbimin bir parçasını, aklımın ve ruhumun

Toplayıp hatırı sayılır bir havai fişek olarak ardınızdan ateşliyorum

(karanlığın üzerinde parıl parıl ve on saniye süreyle)

 

Dokunduk birbirimize

Ten tene ve zamanlarca

Bu bir hoşçakalsa kalacak da aynı zamanda hoşça

 

Bir veda var olmaya çalışıyor, ben beceremiyorum