KESTANE

Uzun ince parmaklar

Mavi dikişlere takılan tırnak köşesi

Yağmur damlaları arasında

Yumuşak deriyi parıldatan ay

Titrek parmakların buluştuğu acı

Dumanı tüten kestane

Kokusu değiyor tenine

Sinirlendirdi başta

Yüzüne bulaştı canının yanması

Sen parmağını ağzına götürmüşken

Fark ettim 

Daha güzel bir tablo görmemiştim

Attığın kahkaha

Gülerken yağmuru tadışın

Özür dilerim

Son kestaneyi yedim  

 -Erem