YALNIZLIK YELPAZESİ

bundan yıllar
yıllar önce
göz kamaştıran bir güneş altında
beni kendine çekip alnımdan öpmüştün
ne kollarından ayrılmanın acısı
ne dudaklarının beni bırakması
acıtmadı canımı
vedanın acıttığı kadar
geri geleceğim demiştin
beklemelisin beni
insan yapamayacağını dillendirmemeli
o gün, senden öğrendim

o gün senden öğrendim
insanın canını bir deniz kenarında bırakıp
çorak topraklara sürebileceğini hayatını

sokak sokak aradım sesini
seni andıran ruhlara tutuldum
çocuklarını kıyılarımda uyuttum sallayarak
hüznünü aldım
içimde bin parçaya ayırdım
yüreğime acını anlatamadım

terk edilmiş bir evim artık
eteklerimde pis camlar ve kilitli kapılar
havadan ağır o koku sinmiş üzerime
lütfen geri gel artık
eşyaların saçılmış ayaklarımın dibine

biliyorum, kocaman bir ömür var önümüzde
en azından öyle olduğuna inanmak istiyorum
bedenimiz genç, ruhumuz sonsuz
işsizleriyiz biz yerkürenin
kimsenin anlatmadığı bir masalız
senin ellerinle yazılmış
güzelliğine ağladığım ellerinle

bu şiir sana, bu şiir senin toprağına
bu şiir uzaklardan bir yağmur
bu şiir kıyamet günü bir el
bu şiir yaşama bitanem
bu şiir yaşama
bu şiir beraber yaşayacağımız uzun, boğucu yıllara

-C