MEZARLIK

      Her gün intihar ediyorum. Uyanarak. Yine gözyaşlarımın içime doğru aktığı bir zaman dilimindeyim. Yine latin harflerini beyaz bir kağıdın üstüne sıralıyorum anlamsızca. Yine işlediğim günahların cezasını çekiyorum galiba. Kafamın içinde kocaman bir mezarlık var. Öldürdüğüm bütün hislerimi oraya gömüyorum ve ruhuna fatiha okuyorum. Mutluluk'tan sonra Aşk'ı da öldürdüm. Tam da ona yakışır bir ölüm oldu. Aşk'ı herkesin içinde çarmıha gerip yaktım. Yaşarken de yanıyordu ölürken de... Nefret ve Karamsarlık ile birlikte güzelce yıkayıp cenaze namazını kıldık.

Ahlak sordu; Merhumu nasıl bilirdiniz?

-İyi bilirdik.

Ahlak: Hakkınızı helal ediyor musunuz?

-Helal olsun.

" İnna ileyhi ve inna lillâhi raciun"

        Ruhuna fatiha okuyup mezarlıktan ayrıldık. Herkes kendi yoluna gitti ve ölümü bir kez daha hatırladık hep birlikte.

İşte bir parçamı daha kendi ellerimle öldürdüm. Bir parçamı daha kendi ellerimle toprağa verdim ve onun arkasından gözyaşı döktüm. Ama her şeye rağmen dünya dönüyor hâlâ. Dönüyor dönmesine de...

            Dünya yoruldu dönmekten

            Ben de yoruldum ölmekten

                                                                                 - Batu