GERÇEK

Bir şey bitmeden diğeri başlıyor, tepkiler hep yarıda kalıyor. Herkes yeni sorunlar için öne geçme(İçini ve insanların gözlerini rahatlatma) telaşesine düşerken eski sorunlar unutulup gidiyor. Belki bu bir siyaset, belki bu bilerek yapılıyor. Sadece üzülmek ve izlemek belki doğru olan. (Gerçek, içten olması şartıyla bu kabul görebilir.)Olacakları tahmin etmek zor değil gibi görünürken çok zor. Değişime inanmak her dönemde çok güzel ancak çok zor olduğu bilmek gerçek. Bugün herhangi bir şey olmadı diyemem ancak dün olanlar unutuldu. Haksızsın diyenler unuttu ve ateş kendi evlerine düşene kadar mutluluğun gölgesine sığındılar.Her şey güzel olabilir mi? Evet belki birgün. Bunu kim yapar? Bizler mi yoksa ardımızdan gelen esaretin kuşağı mı? Zamanında konuşmayanların çocukları neler yapabilir ki diye soruyor insan. Bugün bunlar neden oluyor? Dün olanlar karşısında konuşulmadığı için mi? Peki bugün olanlar karşısında konuşmak onları daha fazla güçlü mü yapar? Hayır mı evet mi? Cevabı kimde? Biz bu toplumun parçasıyız, kötüler ya da iyiler! Bizden farklı değiller veya uzaydan gelmediler. Suçumuz çok açık suçu ve suçluyu çabuk unutuyoruz, bir süre sonra inkara düşüyoruz. Suçluyu biz doğuruyor kendi ellerimizle onu cesaretlendiriyoruz! Devam edip gidişini izlemek isyan etmek, bunu birkaç dakikalığını yapmak bizleri mutlu bir yaşamdan daha fazla mı mutlu ediyor? Bir çözümüm yok, kimsenin bir çözümü yok. Aynı döngüyü onlarca kez yaşadık, çözümü hep oldu. Bugün dünden çok farklı değil ancak biz dünden çok farklıyız. Zaman geçmişten çok farklı, bizler için bir şans varsa kim biliyor? Neden sustu! 

-Fırat Karaman