Durak

Durağa çağrıyorlar eski dostlarım

Yola koyulmanın vakti geldi sanırım

Her gün son kez gibi yaparım

Ayaklarımda saklı  yaralarım

Tek dostlarım sandım 

Bitmez tükenmez konuşmalarım

Sustum ve dinledim

Durağın aldıklarını görür gibiydim

Durakta beklemekten nefret ediyorum

Otobüs her zaman bu saatte mi gelirdi

Ayın ışığı yetmezmiş gibi

Sahte ışığını da yanında getirdi

Halbuki durak karanlığı severdi

İçimde dolaşan soğuk bir yalandı

Otobüse bindiğim anı anlardı

Dişlerinin arasında dolaştırırdı zamanı

Eski dostlarım tekrar çağrıyorlardı

Aynı yolu yürümekten sıkılmış durakta bekleyip geri dönmeyi istemiş birinden     

-Sinan Temiz